معنی داغ دیده در لغت نامه دهخدا

چیزی که باو داغ رسیده باشد مانند متاع آب دیده. (آنندراج). لکه دار. داغدار. تباهی دیده و زیان رسیده باشد. (ناظم الاطباء)، داغ خورده. بداغ، فرزندمرده. مصاب بمرگ عزیزی یا فرزندی یا خویش نزدیک. بمصیبت مرگ فرزند و کسان نزدیک گرفتار آمده.، - مادری داغ دیده، فرزندمرده.، - دلی داغ دیده، دردمند.،، مصیبت رسیده. دردمند:، ما را مبر بباغ که از سیر لاله زار، یک داغ صدهزار شود داغ دیده را.، صائب.، در چشم داغ دیدۀ صائب درین بهار، هر لاله ای بکاسۀ پرخون برابرست.، صائب.، رخسار تست لالۀ بی داغ این چمن، این لاله های باغ همه داغ دیده اند.، صائب

معنی داغ دیده در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که بسبب فوت خویشاوندی نزدیک غصه دار شده

معنی داغ دیده - جستجوی لغت در جدول جو

داغ دیده

لغت نامه دهخدا

داغ دیده

فرهنگ لغت هوشیار

داغ دیده

فرهنگ فارسی معین

سال دیده

سال خورد، سال خورده، سالمند، پیر

فرهنگ فارسی عمید

داغ دیدن

کنایه از از مرگ فرزند یا یکی از خویشان نزدیک خود دل آزرده شدن

فرهنگ فارسی عمید

داغدیده

کسی که از مرگ فرزند یا یکی از خویشان نزدیک خود دل سوخته و اندوهگین باشد، داغدار، دارای داغ، برای مثال ما را مبر به باغ که از سیر لاله زار / یک داغ صد هزار شود داغدیده را (صائب - ۸۰)

فرهنگ فارسی عمید

دامدیده

(دَ / دِ)

به دام افتاده و خلاص یافته. که یکبار در دام گرفتار و سپس رها شده باشد و از آن بکنایه مجرب و باتجربه و کسی که از چیزی یا جایی یکبار آسیبی دیده و دگر بار احتراز از آن کس یا چیز لازم بیند اراده شود:
نشاید شد پی مرغ پریده
نه دنبال شکار دامدیده.
نظامی.
چون رفت گوزن دامدیده
زان بقعه روان شد آرمیده.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گاو دیده

(دی دَ / دِ)

نوعی از نان معروف. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تاب دیده

(دی دَ / دِ)

بریان. سوخته:
پریشان شد چو مرغ تاب دیده
که بود آن سهم را در خواب دیده.
نظامی

لغت نامه دهخدا

داغ دیدن

(بِ زَ نَ رَ / رِ دَ)

مردن کسان و خویشان خاصه فرزند. مرگ فرزند یا دیگر اقربا دیدن. مردن عزیزی چون فرزند یا برادر و امثال آن. مصاب شدن بمرگ فرزندی یا خویشی. داغ فرزند دیدن. بمصیبت مرگ فرزند دچار شدن. مصاب بمرگ فرزند شدن

لغت نامه دهخدا

داغ چیدن

(بِ رِ دَ)

پهلوی هم قرار دادن نشان و علامت داغ. چندین نشان داغ نزدیک هم پیدا آوردن. داغ بر هم چیدن:
کند سینۀ خویش را پهن باغ
که چیند بر آن نعل رخش تو داغ.
ظهوری

لغت نامه دهخدا

داغ دیدگی

(دَ / دِ)

حالت و چگونگی داغ دیده. رجوع به داغ دیده شود

لغت نامه دهخدا

داغ زنده

(غِزِ دَ / دِ)

داغی که مدام خون چکان باشد از این جهت داغی را که برای امالۀ مواد نزلات سوزند و نگذارند که به شود داغ زنده گویند:
شد از تراوش خون رنگ پنبه سرخ ببین
که داغ زندۀ ما را کفن ز برگ گل است.
خان زمانی امانی (از آنندراج).
- زنده بودن داغ، چون یکی از عزیزان بمیرد و دیگری درصدد مردن باشد گویند هنوز داغ فلان عزیز زنده است و این هم می خواهد داغ بالای داغ بگذارد

لغت نامه دهخدا

داغ کرده

(کَ دَ / دِ)

نعت مفعولی از داغ کردن: ملهوز، داغ کرده بر تندی بناگوش. (منتهی الارب) ، بنده. غلام:
دشمنش داغ کردۀ زحل است
از سعادت چه رونقش دانند.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 486)

لغت نامه دهخدا

داش دیمه

(دُ مَ / مِ)

پرتاب. بادوام. (جامه). داش دگمه. رجوع به داش دگمه شود

لغت نامه دهخدا

خار دیده

(رِ دی دَ / دِ)

خار چشم. موذی. مزاحم. مانع. رنج دهنده. خار راه

لغت نامه دهخدا